Τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου σωματεία, συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιών, εργατικές πρωτοβουλίες, φορείς και αλληλέγγυοι, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά μας βρεθήκαμε στη διασταύρωση της Πειραιώς με την Ιερά Οδό στο GAZI MUSIC HALL.
Αμέσως διαπιστώσαμε ότι μπροστά από το μαγαζί που το μουσικό κανάλι MAD TV του Ανδρέα Κουρή διοργάνωνε τη Eurovision, αλλά και στους γύρω δρόμους και τα στενά, υπήρχε ισχυρότατη παρουσία δυνάμεων των ΜΑΤ.
Μόλις κατευθυνθήκαμε προς την Ιερά Οδό κατά το σημείο διεξαγωγής της φιέστας οι αστυνομικές δυνάμεις μας εμπόδισαν, απαγορεύοντάς μας την προσέγγιση στο σημείο. Στα επόμενα λεπτά επικράτησε το σκηνικό που θα κυριαρχούσε την υπόλοιπη βραδιά. Η Ιερά οδός χωρισμένη στα δύο. Από τη μία η γκλαμουριά, τα δυνατά φώτα, η αστραφτερή φιέστα του Ανδρέα Κουρή και από την άλλη η συγκέντρωση διαμαρτυρίας των απολυμένων των Metropolis. Μια ομάδα 50 διαδηλωτών κατάφερε να βρεθεί μπροστά από την είσοδο του μαγαζιού φωνάζοντας συνθήματα. Αμέσως περικυκλώθηκε από μια ακόμη διμοιρία των ΜΑΤ. Μετά τις 9:00 το βράδυ η συγκέντρωση ήδη ξεπερνούσε τους 400 διαδηλωτές που παρέμειναν εκεί αντιμέτωποι με τις πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ.
Με δυνατό παλμό και συνθήματα όπως «Της Eurovision είμαστε εμείς οι χορηγοί, άνεργοι απλήρωτοι όλοι απ’ τον Κουρή», «Πίσω από τα φώτα, πίσω απ’ τα βραβεία, απλήρωτοι εργαζόμενοι φτώχεια κι ανεργία», «Απλήρωτη, εργασία, φτώχεια κι ανεργία, αυτά είναι τα βραβεία μας απ’ την εργοδοσία», «Να κάνεις φιέστες ξέρεις και Eurovision πας, Κουρή δώσε μας τώρα αυτά που μας χρωστάς», «Το δίκιο το έχουν οι απολυμένοι, και όχι οι ρουφιάνοι και οι ξεπουλημένοι», «Τρομοκρατία είναι να ψάχνεις για δουλειά, καμιά ειρήνη με τα αφεντικά», «Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», παραμείναμε στο σημείο για περίπου δύο ώρες.
Μετά από δύο ώρες, και αφού οι σεκιουριτάδες της φιέστας είχαν βιαστεί να βάλουν τους θεατές άρον-άρον μέσα στο μαγαζί, αποχωρήσαμε συντεταγμένα και πραγματοποιήσαμε πορεία. Με τα πανό μας,φωνάζοντας εργατικά και ταξικά συνθήματα πορευτήκαμε αρχικά από την Πειραιώς και στη συνέχεια μπήκαμε στο Γκάζι, συνεχίζοντας μπροστά από τα μπαρ και τα εστιατόρια της περιοχής και καταλήξαμε στο σταθμό του Μετρό «Κεραμεικός».
Οφείλουμε να πούμε ότι για εμάς οι στόχοι της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας επιτεύχθηκαν, όπως ακριβώς είχαμε υπολογίσει. Αυτό που θελήσαμε από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε την καμπάνια της προπαγάνδισής της ήταν να γνωστοποιήσουμε ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας και τα αιτήματά του. Αλλά και να καταδείξουμε ότι, την ίδια στιγμή που ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής ληστεύει μισθούς και αποζημιώσεις από τους απολυμένους των Metropolis, μπορεί προκλητικά να διοργανώνει φιέστες με τα κλεμμένα προκειμένου να πλουτίσει περισσότερο, δίχως να τον αγγίζει κανείς.
Απορρίψαμε εσκεμμένα το ενδεχόμενο παρέμβασης μέσα στο χώρο της γκλαμουράτης εκδήλωσης, το ίδιο και την πραγματοποίηση διαδήλωσης στην πίσω πλευρά του κτιρίου επί της οδού Βουτάδων, στο υπόγειο παρκινγκ του οποίου κατέφθαναν σαν κυνηγημένοι (από τι αλήθεια;) οι καλλιτέχνες και οι επίσημοι προσκεκλημένοι. Δεδομένων των κατευθυνόμενων από τα παπαγαλάκια του Ανδρέα Κουρή δημοσιευμάτων, που είχαν προηγηθεί της συγκέντρωσης και που επιχειρούσαν να δημιουργήσουν κλίμα τεχνητής έντασης, καταλάβαμε ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με αστυνομικές δυνάμεις που θα κατέφθαναν για να προστατέψουν τόσο την «εθνική γιορτή» της Eurovision, όσο και τις μπίζνες του Ανδρέα Κουρή. Έτσι, επιλέξαμε ως σημείο εκδήλωσης της διαμαρτυρίας μας τη συμβολή της Πειραιώς με την Ιερά Οδό, αφού θεωρήσαμε ότι ήταν το καλύτερο σημείο προκειμένου να γίνεται αντιληπτή από τους διερχόμενους οδηγούς και να βγει, όσο πιο πανοραμικά γινόταν η εικόνα που τελικά βγήκε, κάνοντας το γύρο του διαδικτύου, αλλά και ολόκληρου του κόσμου: από τη μια με τα λαμπερά φώτα της Eurovision, από την άλλη με απολυμένους που διάλεξαν το δρόμο του αγώνα και στη μέση με τα πάνοπλα ΜΑΤ.
- Για μας τους απολυμένους του Metropolis η συνεχή παρουσία και στήριξη των αλληλέγγυων, δίνει δύναμη και κουράγιο για τον αγώνα μας. Άλλωστε, χωρίς αυτούς, αυτή η μαχητική διαδήλωση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
- Κυρίαρχη ήταν η εικόνα της Ιεράς Οδού που ήταν χωρισμένη στα δύο. Μέσα σε μόλις εκατό μέτρα δύο αντίθετοι κόσμοι. Από την μία αστραφτερά ρούχα, φώτα, γιορτινή διάθεση, προκάτ διασκέδαση, και από την άλλη απλήρωτοι εργαζόμενοι αντιμέτωποι με ασπίδες των ΜΑΤ. Σε πολλούς από μας αυτή η εικόνα ήταν και μια προβολή του μέλλοντος που οι εργατικές διεκδικήσεις θα βρίσκουν μπροστά τους τον αποκλεισμό και την καταστολή, τη στιγμή που κάποιοι θα το διασκεδάζουν κερδοσκοπώντας, ενώ έχουν ξεζουμίσει και ληστέψει τους εργαζόμενους - σκλάβους τους.
- Αλλά και ο Ανδρέας Κουρής έκανε την διαφορά του. Μας έχει συνηθίσει να κρύβεται. Ως επιχειρηματίας πίσω από το άρθρο 99 και τις πλάτες των media. Ως αφεντικό πίσω από διευθυντές, υπαλλήλους, δικηγόρους. Να κρύβεται μακριά μας στα γραφεία του mad, έως και το βυθό της θάλασσας. Αυτή την φορά ξεπέρασε τον εαυτό του. Κρυμμένος πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ, παρέστησε τον επιτυχημένο διοργανωτή εκδηλώσεων (ας είναι καλά η ΕΡΤ).
Σε αυτό τον κόσμο που πρέπει να διαλέξουμε από ποια πλευρά των ΜΑΤ θα βρεθούμε, εμείς διαλέγουμε την πλευρά της αυτοοργάνωσης, της διεκδίκησης, του αγώνα, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.
Απολυμένοι/ες στα καταστήματα Metropolis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου