Για όσους γνωρίζουν τον 12ετή αγώνα μας ως απολυμένων των καταστημάτων Metropolis, προκειμένου να λάβουμε μισθούς και αποζημιώσεις από τον ιδιοκτήτη τους, επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή, τα γεγονότα είναι γνωστά.
Βρεθήκαμε ως εργαζόμενοι/ες σε μια εύρωστη αλυσίδα καταστημάτων, της μεγαλύτερης στην αγορά των λιανικών πωλήσεων μουσικής καλύπτοντας ποσοστό μεγαλύτερο του 50% στην εμπορία δίσκων κατά τη δεκαετία του 1990 και για τα επόμενα χρόνια, με 12 καταστήματα σε ολόκληρη τη χώρα.
Αυτή η «αυτοκρατορία» στην αγορά της μουσικής εξαγοράστηκε το 2010 από τον Ανδρέα Κουρή, γνωστό επιχειρηματία στη βιομηχανία της μουσικής, κυρίως ως ιδιοκτήτη του μουσικού σταθμού MAD και ως διοργανωτή δεκάδων γκλαμουράτων κερδοφόρων μουσικών σόου, γεγονός που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της.
Αυτός ο διόλου άσχετος με το χώρο της μουσικής βιομηχανίας επιχειρηματίας «κατάφερε» να βάλει λουκέτο και στα 12 καταστήματα το 2012, μόλις δυο χρόνια έπειτα από την εξαγορά τους και να κηρύξει επίσημα την πτώχευσή τους το 2015 αφήνοντας απλήρωτους δεκάδες εργαζόμενους.
Από τη στιγμή που ξεκινήσαμε αυτό τον αγώνα είχαμε την επίγνωση ότι θα είναι άνισος γνωρίζοντας ότι ζούμε μέσα σε ένα οικονομικό σύστημα που ευνοεί τους ισχυρούς ώστε να γίνουν ισχυρότεροι και τους πλούσιους να γίνουν πλουσιότεροι, κάτι που στηρίζεται στο αίμα και στον ιδρώτα των εργαζόμενων. Αυτό το σύστημα επιτρέπει στους επιχειρηματίες να ανοίγουν εταιρείες και να τις χρεοκοπούν, να ιδρύουν νέες κερδοφόρες καθαρές χρεών και να αφήνουν εργαζομένους, πιστωτές και Δημόσιο να… τρέχουν.
Οτι ακριβώς έκανε και ο Ανδρέας Κουρής με τα Μetropolis που, αφού τα βούλιαξε, μεταπήδησε σε νέα εταιρικά σχήματα στον όμιλο ΜΑD. Αφήνοντας πίσω του εταιρείες κουφάρια με χρέη αρκετών εκατομμυρίων προς το Δημόσιο που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου, αν και έχει επισφραγιστεί δια της νομίμου οδού ότι δεν πρόκειται να εισπραχτούν ποτέ. Ετσι, αν και εμφανίζεται ως κραυγαλέα κακοπληρωτής επιχειρηματίας, αντί να πιέζεται να πληρώσει τις οφειλές του, εξακολουθεί να διοργανώνει όλα αυτά τα χρόνια κερδοφόρες φιέστες (MAD Video Music Awards, MadWalk, Eurovision) συνεχίζοντας απρόσκοπτα τον πλουτισμό του. Και με την παρουσία προσωπικοτήτων ακόμη και πολιτικών, όπως της υπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου και της βουλεύτριας Μιλένας Αποστολάκη που παραβρέθηκαν πρόσφατα στο πάρτι αναγγελίας του φετινού MadWalk.
Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα μας βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη νομική εκπροσώπηση του Ανδρέα Κουρή και στα δικαστήρια (αν και κάποια έγιναν ερήμην του), όπου κερδίσαμε στις περισσότερες των περιπτώσεων. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση βιώσαμε ένα σύστημα που ακόμη και αν μας δικαιώνει δεν εξασφαλίζει ένα μηχανισμό πίεσης προς τον οφειλέτη ώστε να εξοφλήσει τα χρέη του. Γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη μη εξόφληση των μισθών και των αποζημιώσεων από τον Ανδρέα Κουρή, έτσι ώστε έως και σήμερα να μην έχουμε λάβει ούτε… ένα ευρώ.
Πριν λίγες μέρες, δώδεκα χρόνια μετά από τότε που ξεκινήσαμε το νομικό αγώνα μας, εκδικάστηκε έφεση του Ανδρέα Κουρή και της εταιρείας «ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΕΕ» κατά πρωτόδικης απόφασης που είχαν κερδίσει απολυμένοι και τους δικαίωνε πανηγυρικά. Για την υπόθεση, διαβάστε αναλυτικά εδώ: «12ετής δικαστικός αγώνας για την τελική δικαίωση».
Θα περιμένουμε την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου, δεδομένου ότι αν επικυρώσει την πρωτόδική απόφαση θα πρόκειται για μια νίκη, όχι μόνο για εμάς τους απολυμένους των Metropolis, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους σε νομικό επίπεδο που έχουν βρεθεί σε ανάλογη με τη δική μας θέση. Εως τότε, θεωρούμε ότι -πέρα από κάθε έννοια δικαίου, αλλά και της κοινής λογικής- ο αγώνας μας δεν έχει δικαιωθεί.