Έχασα δύο “φίλους” και κέρδισα ένα σύντροφο

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή:

Τις περασμένες δεκαετίες στα Metropolis, όπως και σε πολλές εταιρείες όπου επικρατούσε «εργασιακή ειρήνη» ήμασταν όλοι μια ωραία παρέα. Μια οικογένεια που θα έλεγε και το αφεντικό. Εκείνα τα χρόνια είχα δύο φιλαράκια. Τον Γιάννη και τον Γιώργο.

Ο Γιάννης ήταν προϊστάμενος στο τμήμα αλλά για μένα ήταν συνάδελφος. Σοβαρό παιδί με ευαισθησίες, άποψη και γνώσεις για την μουσική και με πολλές άκρες στις δισκογραφικές εταιρείες. Συχνά κάναμε και παρέα εκτός εργασίας. Φρόντιζε το τμήμα του και τους εργαζόμενους και ζήταγε και καμία αύξηση για μας μια στο τόσο (το ότι δεν την παίρναμε , δεν έφταιγε αυτός βέβαια).

Ο Γιώργος ήταν στέλεχος. Με μεταγραφή μάλιστα. Από τα στελέχη που είναι περιζήτητα στις σοβαρές εταιρείες. Ωραίος, πετυχημένος, μάγκας, λαϊκό παιδί και “λίγο” γκομενιάρης . Μίλαγε ντόμπρα και στα ίσα. Μιλάγαμε και για μπαλίτσα διότι ήταν και βάζελος. Άμα ήσουν σωστός και στο κλίμα της επιχείρησης δεν είχες πρόβλημα. Πάντα μας άκουγε, πάντα είχε να προτείνει ιδέες, πάντα έλεγε και καμιά κουβέντα στο αφεντικό για τα προβλήματα μας (το ότι δεν άλλαζε τίποτα, δεν έφταιγε αυτός βέβαια).

Ζητάμε την παρέμβαση εισαγγελέα

Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την εργοδοτική επίθεση που εξαπέλυσε ο νέος ιδιοκτήτης της άλλοτε αλυσίδας καταστημάτων Metropolis, Ανδρέας Κουρής (ιδιοκτήτης του ομίλου MAD) διαπιστώνουμε μια πληθώρα σοβαρών παρανομιών από την πλευρά του στα πλαίσια της απόπειράς του να καρπωθεί όσο περισσότερο πλούτο μπορεί. Όπως ανάλογα παρανομεί επιχειρώντας την αρπαγή των μισθών και των αποζημιώσεων που μας οφείλει.

Πιο συγκεκριμένα, το Μάιο του 2011 η εταιρεία εντάχθηκε στις διαδικασίες του «άρθρου 99» και, μέχρι και σήμερα, δηλαδή 17 μήνες μετά, δεν έχει υποβάλει -ως όφειλε- στο δικαστήριο σχέδιο εξυγίανσης. Κι όμως, ενώ παραβιάζει ευθέως το γράμμα και το σκοπό του συγκεκριμένου νόμου, που δίνει στους επιχειρηματίες κάποιο χρονικό περιθώριο προκειμένου να «εξυγιάνουν» τις επιχειρήσεις τους, ο Ανδρέας Κουρής απολαμβάνει την "ομπρέλα του νόμου" που του εξασφαλίζει την αναστολή άσκησης ατομικών διώξεων εναντίον του.

Επιπλέον, τον Οκτώβριο του 2010 ο Ανδρέας Κουρής μεταβίβασε στην κυπριακή εταιρεία «MAD TV LINCENCING LIMITED», με έδρα τη Λευκωσία, το σήμα της εταιρείας Metropolis που είναι το κύριο περιουσιακό της στοιχείο, επιφέροντας έτσι σοβαρή απομείωση της περιουσίας της.

Αλληλεγγύη στον αγώνα μας από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ

Την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργαζόμενων και απολυμένων στα Metropolis επέδειξαν σήμερα οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, τεχνικοί και φωτορεπόρτερ όταν η πορεία που πραγματοποιούσαν προς το υπουργείο Εργασίας -στα πλαίσια της 24ωρης απεργίας τους- σταμάτησε μπροστά στο κατάστημα στη Σταδίου 44, φωνάζοντας συνθήματα κατά του εργοδότη μας Ανδρέα Κουρή.

Την ώρα που ακουγόταν το σύνθημα «Κουρή μαζεύεις τα ταμεία και ρίχνεις εργαζόμενους στην ανεργία», όσοι/ες από εμάς βρεθήκαμε εκεί μοιράσαμε κείμενο - καταγγελία μέσα κι έξω από το κατάστημα και πετάξαμε τρικάκια.

Το ίδιο κείμενο μοιράσαμε και κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης των εργαζομένων στα ΜΜΕ που είχε προηγηθεί έξω από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Κυριακίδη (Πανεπιστημίου 47), μετά από το κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής των Συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ. Ο Πέτρος Κυριακίδης έχει πραγματοποιήσει δεκάδες απολύσεις στα μέσα ενημέρωσης και στον εκδοτικό οίκο που κατέχει και έχει προχωρήσει μονομερώς σε μειώσεις μισθών, την ίδια στιγμή που οφείλει στους εργαζόμενους τα δεδουλευμένα τους.

Στη συγκέντρωση έξω από το βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Κυριακίδη παραβρέθηκαν με πανό και συνάδελφοι από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής.

"Στήριξη στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας των πρώην εργαζομένων στα Metropolis"

Αναδημοσίευση από το theprostitutiontimes. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο συγκεκριμένο blog με αφορμή το κάλεσμά μας για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που διοργανώσαμε το Σάββατο (6/10) εξω από το κατάστημα στη Σταδίου.

"Πιστεύουμε ακράδαντα στο δικαίωμα στην εργασία και στο ότι αυτό διατηρεί τον κοινωνικό ιστό σε συνοχή και τη δημοκρατία σε ζωτική ομαλότητα. Επίσης γνωρίζουμε πως με το να έχει κάποιος δουλειά, εκτός του ότι εξασφαλίζει τα προς το ζειν, βοηθά και στην τόνωση της αυτοεκτίμησης του εργαζόμενου και κατ' επέκταση της οικογένειάς του και φυσικά ολόκληρης της κοινωνίας.

Πιστεύουμε ακόμα πως αυτό το δικαίωμα δεν πρέπει να καταστρατηγείται, ούτε να μπαίνει το κέρδος και η απληστία μπροστά από τον εργαζόμενο. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, το κέρδος επί πτωμάτων και η καταπάτηση δεκαετιών δικαιωμάτων των εργαζομένων είναι ανήθικα, ακόμα και αν διαπράττονται από «ήπιους» καπιταλιστές, φιλελεύθερους, κτλ.

Τόσα χρόνια τίποτα…

Λάβαμε το παρακάτω κείμενο ως σχόλιο στο blog μας. Θεωρήσαμε ό,τι μέσα στο σημερινό εργασιακό τοπίο που βιώνουμε οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες που εκφράζει αφορούν όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ειδικοτήτων και κλάδων, λόγος για τον οποίο το παραθέτουμε ως αυτόνομη ανάρτηση.

Τα χρόνια που το Μετρόπολις θησαύριζε και έκλεινε χρονιές με κέρδη εκατομμυρίων ποτέ δεν είδα αύξηση. Τότε μου έλεγαν οι συνάδελφοι «μην ανοίγεις ιστορίες, ήμαστε καλά έτσι, εμείς κάνουμε το κέφι μας, εμείς αγαπάμε την μουσική, δεν μας ενοχλεί κανείς» και εγώ δεν έκανα τίποτα.

Μετά το παλιό αφεντικό πούλησε την χρυσή κότα χωρίς να μας διασφαλίσει τίποτα, στο νέο αφεντικό που ήρθε με νέες ιδέες, νέους σκύλους προϊσταμένους, νέες εργασιακές συνθήκες. Και πάλι μου έλεγαν «να επικρατήσει ηρεμία, θα προσαρμοστεί και αυτός, θα δει ότι έτσι δουλεύει το μαγαζί, χωρίς εμάς θα κλείσει» και εγώ πάλι δεν έκανα τίποτα.

 Όταν άρχισαν τα πρώτα ζόρια και το αφεντικό με το σόι του εξαφανίστηκε, την θέση του πήραν τα σκυλιά-προϊστάμενοι του. Το αφεντικό ήδη είχε καταλάβει ότι είναι καλύτερα να τα κλείσει και να φεσώσει όλο τον κόσμο παρά να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Οι συνάδελφοι έλεγαν «κάνε υπομονή, δεν θα τα κλείσει είναι της δισκογραφίας, κάτι θα κάνει, να άνοιξε στο «Μall» και εγώ κάθισα στα αυγά μου και δεν έκανα τίποτα.

Τότε ήταν που σκάσανε οι πρώτες αφίσες εργαζομένων τα πρώτα σχόλια στο διαδίκτυο και μας φώναζαν στα μούτρα μας για το μέλλον που έρχεται. Οι σκύλοι-manager μας καθησύχαζαν, οι συνάδελφοι έσκιζαν τις αφίσες, χλεύαζαν και κορόιδευαν ότι είναι μανίες κάποιων, εγώ με ανησυχία καρτερούσα την λύση από τον ? (ακόμα δεν ξέρω ποιος θα με σώσει) και δεν έκανα τίποτα.

Ανδρέα Κουρή θα μας βρίσκεις συνέχεια μπροστά σου

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το κατάστημα Metropolis (6/10)

Αντιστεκόμενοι στην απόπειρα αρπαγής των μισθών και των αποζημιώσεών μας και αποφασισμένοι να αποτρέψουμε την ληστεία τους από τον επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή, ως εργαζόμενοι και απολυμένοι στα καταστήματα Metropolis αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον δίκαιο αγώνα μας με νέες κινητοποιήσεις.

 Έτσι, το Σάββατο (6/10), έπειτα από ανοιχτό μας κάλεσμα που υποστηρίχθηκε από εκτενή αφισοκόλληση σε πολλές περιοχές της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το μοναδικό κατάστημα της επιχείρησης στην οδό Σταδίου 44.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ METROPOLIS

H παρανομία του Ανδρέα Κουρή στα καταστήματα Μetropolis δεν έχει σταματημό

 Έβαλε λουκέτο σε 12 καταστήματα μέσα σε μόλις τρία χρόνια από τότε που τα εξαγόρασε. Ένταξε την επιχείρηση στο «άρθρο 99» για να προστατευτεί από όλους τους πιστωτές. Φέσωσε τους εργαζόμενους χρωστώντας μισθούς 6 μηνών που αρνείται πεισματικά να καταβάλλει. Πραγματοποίησε 180 απολύσεις αρνούμενος να καταβάλει τις αποζημιώσεις στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων που πέταξε στην ανεργία.

Φεσώνοντας με χρέη και το Δημόσιο, τις δισκογραφικές εταιρείες και τους εκδοτικούς οίκους, άνοιξε καινούριο κατάστημα στη Σταδίου στο οποίο απασχολεί -πάντα με χρωστούμενα- σχεδόν όλο το σκυλολόι που στάθηκε δίπλα του σε όλη αυτή την περίοδο που κορόιδευε μεθοδικά τους πάντες.